Over ons

 

De Vrouwentriathlon wordt georganiseerd voor en door vrouwen. De organisatie bestaat uit vrouwen die op verschillende niveaus triathlon beoefenen, en die zich vrijwillig inzetten voor de Vrouwentriathlon. Dit zijn ze:

Sione Jongstra raakte in 1996 verslingerd aan de triathlonsport na een triathloncursus in Groningen. En hoe: ze veroverde tien Nederlandse titels, won twee keer (in 2003 en 2004) brons op het wereldkampioenschap lange afstand en was goed voor dezelfde kleur medaille op het EK lange afstand in 2003. In 2007 zwom, liep en fietste ze naar de derde plaats in de Ironman van Lanzarote en maakte ze met een zeventiende plaats haar debuut in de Ironman Hawaii.

In de jaren daarna kon Sione vanwege een hardnekkige blessure niet hardlopen, maar maakte ze zich verdienstelijk in de wielersport, als lid van wielerteam Jan van Arckel. Vanaf 2013 gaat hardlopen weer, en zo kwam er in 2014 de 10e nationale titel erbij, plus in 2013 en 2014 met het dames-triathlonteam van Hellas.

In 2015 werd Sione moeder van dochter Milou. Een jaar later kon ze uitkomen in de leeftijdscategorie 40-44 en daarin werd ze in 2017 maar liefst twee keer wereldkampioen: in Rotterdam op de Olympische afstand en op Hawaï op de Ironman. Een jaar later wist ze haar WK-titel op Hawaï te prolongeren.

In 2008 nam Sione het initiatief voor de Vrouwentriathlon. Daarnaast heeft ze in 2013 Siosport (www.siosport.nl) opgericht. Ze wil haar kennis graag overbrengen door mensen te begeleiden bij het bereiken van hun sportieve doelen, en door clinics, sportieve weken en trainingsstages te organiseren. Sione is bij alle Vrouwentriathlon-evenementen aanwezig.  

Nienke Vijver beleefde in 2014 haar vuurdoop bij de 1/8 Vrouwentriathlon van Nijeveen. Nienke fietst sinds 2009, begon eind 2013 met hardlopen en dook in 2014 af en toe het zwembad in. In 2015 deed ze mee aan de 1/16e Vrouwentriathlon Utrecht en aan een 1/8e triathlon in haar regio (Friesland). Voor 2016 stonden vijf triathlons op de planning, maar de plannen wijzigden drastisch toen ze zwanger bleek van haar tweede kindje.

Na de geboorte van haar dochter pakte ze het sporten weer op, maar toen werd ze geplaagd door gezondheidsproblemen: begin 2017 werd reuma bij haar vastgesteld. Ondanks dat deed ze de 1/16e Vrouwentriathlon in Utrecht. In 2018 volbracht ze drie triathlons in drie opeenvolgende weekenden in Friesland: twee keer een 1/8 en als afsluiter een 1/4. In 2020 en 2021 gooide corona roet in de sportieve plannen en gingen er slechts een paar wedstrijden door. In 2022 hoopt Nienke alsnog de OD te gaan doen en wil ze trainen naar een halve marathon. “Geen idee of het lukt, ik wil kijken waar mijn (sportieve) grens ligt!” Alhoewel Nienke het leuk vindt om zichzelf te verbeteren, is het belangrijkste voor haar ‘gewoon’ kunnen sporten zonder al teveel gezondheidsklachten! Nienke is communicatieadviseur en schrijft sinds maart 2014 als vrijwilliger teksten en blogs voor de nieuwsbrief en website van de Vrouwentriathlon. Zij coördineert de pr-werkzaamheden van de Vrouwentriathlon, is webredacteur, lid van het organisatieteam en is bij alle evenementen aanwezig als vrijwilliger.

 

Voor Marion Hoogeveen kwam de triathlonsport in beeld via haar zoon Sander. “Als supporter vond ik het heel gaaf om te zien, maar voor zichzelf zag ze het nog niet zo voor zich. Tot er in mei 2014 een berichtje in de krant stond over de Vrouwentriathlon in Nijeveen. “Ik deed mee en was meteen helemaal verkocht. Dat eerste jaar deed ik drie Vrouwentriathlons, steeds de 1/16e. Daarna ben ik het gaan uitbreiden naar 1/8, kwart, OD en halve en werd ik coachee van Sione.” In het organisatieteam is ze verantwoordelijk voor de wisselzone en het fietsparcours. Ze zet zich graag in voor de Vrouwentriathlon: “Het leuke aan de Vrouwentriathlon is dat het niet uitmaakt hoe snel of hoe langzaam je bent of op welk niveau je sport. Het feit dat je het doet, telt.”

 

Gwendolyn Loois (39), moeder van drie kinderen, vindt hardlopen de mooiste sport van de drie. Ze liep in 2016 twee marathons. Daarna moest het hardlopen op een lager pitje vanwege een knieblessure en zo kwam ze bij de triathlon terecht. Ze gaat er zeker één doen dit seizoen maar juist niet bij de Vrouwentriathlon. “Veel te leuk om daar als organisator en vrijwilliger in mee te draaien”, vindt ze. Ze heeft flink wat organisatie-ervaring, onder andere bij hardloopevenementen. Ze was als vrijwilliger bij de Zwemloop en hield zich bij de Vrouwentriathlon vooral met het hardloopparcours bezig. In 2020 neemt Gwendolyn de vrijwilligerswerving en -coördinatie op zich.

Kitty van Bloois helpt het organisatieteam in 2020 nog één keer als vrijwilliger met de inschrijvingen van de Vrouwentriathlon. “Van 2010 tot en met 2015 heb ik via het systeem van de NTB de inschrijvingen geregeld van de Vrouwentriathlon. Dat betrof 6x Beesd, 5x Utrecht, 3x Nijeveen en 2 zwemlopen in Utrecht. Met groot genoegen zag ik namen komen en namen gaan. Die namen die gingen kwam ik weer tegen bij vele andere triathlons in Nederland. Wat dat betreft heeft Vrouwentriathlon positief bijgedragen aan het percentage vrouwelijke leden van de NTB, wat anno 2019 gestegen is naar 30%.” In de afgelopen jaren was Kitty dan wel geen lid meer van het organisatieteam, toch was zij bij alle wedstrijden wel aanwezig om te helpen en de deelneemsters aan te moedigen. En dit seizoen dus even weer terug in het organisatieteam.

Foto’s: Kees van Rooden