Blog: aan de wilgen
mei 26, 2016 //
Het is zover: ik hang mijn hardloopschoenen aan de wilgen. Figuurlijk dan hè. Om te beginnen heb ik ze niet in een echte wilg gehangen, maar in een willekeurige boom die ik tegenkwam. Om ze er ook snel weer uit te halen. Want hoewel ik even de brui heb gegeven aan hardlopen, trek ik mijn fijne schoenen nog wel regelmatig aan. Voor een stevige wandeling bijvoorbeeld.
Al enige tijd twijfelde ik: hoe lang houd ik het hardlopen nog vol? Nu ik ruim over de helft van mijn zwangerschap ben, begint mijn buik zwaarder te wegen en meer te hangen. Mijn hardloopbroek past nog – het is een fijn, hoog model. Mijn hardloopjack zit me om buik en borsten eigenlijk net iets te strak om nog lekker comfortabel aan te voelen. En toch heb ik het – vind ik zelf – nog best lang volgehouden. Maar de laatste weken begon ik al te twijfelen: hoe verantwoord is dit nog? De kans op blessures is door het veranderen van mijn lichaam en het oprekken van banden gewoon steeds wat groter aan het worden.
Mijn laatste trainingsloopje was op Moederdag, wel toepasselijk. Het trainen ging voor geen meter. Misschien kwam het door de warmte, om negen uur ’s ochtends liep het zweet al in straaltjes over mijn rug (en nee, ik had dit keer mijn jack niet aan maar gewoon een runningtop). Maar misschien ging het gewoon wel zo zwaar omdat mijn lijf het niet meer wil. De nuchtere opmerking van coach Sione – “of je nú stopt of over een maand, je moet ná de zwangerschap toch weer op dezelfde manier opbouwen”- gaf de doorslag.
Het is dus gedaan. Finito, schluss, ende, aus. Nou ja, voorlopig dan. Het hardlopen heb ik nu ingeruild voor wandelen. De eerste keer wandeling was raar. Ik had mijn hardloopkleren aan – inclusief te strak jack, sportbeha én mijn hardloopschoenen dus – en had steeds de neiging om tussendoor stiekem te versnellen. Om toch even een klein stukje echt te gaan hardlopen. Gewoon op dat boerenfietspaadje tussen de Friese weilanden, waar op dat moment niemand was. Alleen wat schapen en lammetjes keken toe. Ik heb me weten te beheersen. Hardlopen is nu gewoon even niet verstandig meer. En zolang ik nog steeds kan zwemmen, fietsen, wandelen, yoga en oefeningen doen heb ik niets te klagen!