Blog: Bibberen, zweten en afzien in Utah
december 7, 2022 //
Sione deed eind oktober mee aan het WK 70.3 in Utah. Het werd een wedstrijd van kou, hitte, afzien maar uiteindelijk toch tevreden zijn. Je leest het allemaal in haar nieuwste blog.
Lang geleden dat ik het zo koud heb gehad voorafgaand aan de start van een triathlon. Veel laagjes aan, muts op en ruim twee uren wachten totdat mijn wave (12 en tevens laatste) van start kon. Gelukkig kwam het zonnetje er een half uurtje voor de start bij, maar echt warm kreeg ik het niet meer.
Het water (afgekoeld in deze laatste week naar circa 16,5 graden) voelde niet meteen erg koud aan, maar het watergevoel was ver te zoeken en ik kreeg het gedurende het zwemonderdeel toch wel koud. Al met al toch een goed zwemonderdeel afgewerkt, bleek later uit mijn tijd.
Extra kleding
De wissel verliep niet geheel vlekkeloos: door mijn koude handen kreeg ik mijn wetsuit lastig uit. Vanwege de kou wilde ik extra kleding aandoen en dat viel – ondanks dat ik me af had gedroogd – ook niet mee. Vervolgens was het afzien op de fiets. Wat had ik het koud! Ik had zeker niet de power in de benen van de afgelopen weken. Het was op dat moment voor mij ook niet echt genieten van de wedstrijd en/of mooi parcours.
Eén voordeel: de laatste 25-30 km had ik het niet koud meer en tegen de tijd dat we de lange klim in Snow Canyon op moesten was het inmiddels goed warm en was er geen wind dus nu was het zelfs weer te warm. Ook hier ging het klimmen helaas niet as usual, maar het was uitkijken naar de top en dan afdalen naar de tweede wissel in St George. Hier hadden we nog wel wat tegenwind maar hoppa dat waren snelle kilometers.
Geen superbenen
In T2 “alles” weer uit en gelijk omhoog. Ik kwam er al snel achter dat ik mijn handschoentjes nog aanhad dus die maar achter in mijn trisuit gestopt. Zelfs ik maak soms ‘beginnersfoutjes’! De eerste 3 kilometer gingen gelijk geleidelijk omhoog. Ik voelde meteen al dat ik ook nu met het lopen geen superbenen had. Dit zou nog meer een mentale halve marathon worden. Na de eerste 3 kilometer even een stukje vlak en dan het golfterrein op. Geen idee wat me daar precies te wachten stond, maar daar kwam ik gauw genoeg achter. Inmiddels begon het ook aardig warm te worden.
Na circa 5-6 kilometer was het dan gelukkig voornamelijk naar beneden en zag ik voor het ingaan van ronde 2 dat het geen snelle halve zou worden. Na de tweede keer de klim van 3 km kreeg ik al snel hele zere bovenbenen en was het survivallen op het golfterrein, waar meerdere dames ook wandelend de heuveltjes trotseerden.
Vierde plek
Helaas niet de beste wedstrijd van dit seizoen en waar ik op gehoopt had, maar de competitie was zeker ook sterk en dit hoort er ook bij. Toch nog een 4e plek in mijn Age-Group, dus mag zeker ook wel trots zijn.