Blog: de paden op…
februari 25, 2016 //Het is koud, de Friese wind blaast ons recht in het gezicht, maar we stappen stevig door. Voor ons rijdt ons zoontje op zijn loopfiets, hij heeft het tempo er gelukkig ook goed in zitten. Door een abces dat opengesneden moest worden, kan ik noodgedwongen even niet sporten. Maar dagenlang stil zitten en niets doen, daar voel ik me niet prettig bij.
En dus ga ik op zoek naar alternatieven. Een wandeling door de vrieskou bijvoorbeeld. Vanachter glas leek het best aardig te zijn buiten. Een heel klein, waterig zonnetje, zo af en toe nog een soort van blauw plukje lucht. “Kom, we gaan naar buiten”, stel ik monter voor. Eenmaal buiten snijdt windkracht vijf ons ijskoud in het gezicht. Hmm, het is helemaal niet zulk lekker winterweer.
Misschien had ik toch even handschoenen aan moeten doen. Of een muts op moeten zetten. Ik duik weg in mijn sjaal en jas, haak mijn arm in die van mijn man en frummel mijn hand in zijn jaszak in de hoop wat warmer te worden.
Ondanks de kou – of juist dankzij? – lopen we lekker door en leggen we zo’n 3,5 kilometer af. Onderweg probeer ik zoveel mogelijk te genieten. Van de wind, van de kou, van de zon die af en toe tevoorschijn komt. Van het mooie Friese landschap. Aangezien we in een klein dorpje wonen, ben je hier al heel snel echt ‘buiten’. Ik geniet iedere keer weer van het weidse uitzicht dat we hier hebben.
Ik ben ook blij weer in beweging te zijn. Wie weet hoe lang die stomme ontsteking me nog buitenspel zet? Deze wandeling heb ik in ieder geval maar weer in the pocket. Met rode wangen, loopneuzen, verkleumde voeten en koude handen komen we weer thuis. Heerlijk!