Blog: Ellebogenwerk
juni 25, 2016 //
Trekken, duwen, hoge hoek, insteken, uitstrekken en vooral ook niet vergeten mijn romp aanspannen, benen in beweging houden, uitademen (‘blaas uit Nienke!’), inademen. Samen met de trainingsmaatjes van het trimzwemmen en nog vele anderen heb ik meegedaan aan een borstcrawlcursus van de KNZB/Mijn Zwemcoach. Crawlen? Het is vooral ellebogenwerk!
Begin 2015 startte ik met trimzwemmen. Gericht op het verbeteren van de conditie, lekker gevarieerde trainingen, zwemmers van verschillend niveau. Trainster Ingrid leerde me tussen de bedrijven door onder water uitademen. Eerst tijdens een stukje benenslag-met-plankje en de schoolslag, later wist ik het ook min of meer toe te passen bij de borstcrawl. Toch lukte het me niet om de borstcrawl écht lekker onder controle te krijgen, tijdens mijn twee triathlons van vorig seizoen viel ik na twee slagen toch weer terug op de veilige en vertrouwde schoolslag.
Toen Ingrid meldde dat er een borstcrawlcursus in ‘ons’ zwembad zou komen, twijfelde ik niet lang: daar wilde ik graag aan meedoen. “Jij kunt wel bij de gevorderden”, opperde Ingrid monter. Gevorderden? Huh? Ik? Ik kan amper een borstcrawl! Ondanks mijn eigen bedenkingen besloot ik haar advies op te volgen. Er zouden toch twee groepen komen, als ik niet bij die gevorderdenclub thuis hoorde, dan zou ik dat wel te horen krijgen, toch?
Vlak nadat ik me had opgegeven – de hele cursus had ik al netjes betaald – ontdekte ik dat ik zwanger was. Heel kort een twijfelmoment: was dit wel verstandig? Kon ik hier wel aan meedoen? De aarzeling was van korte duur: het is een techniekcursus, dat moet toch ook lukken met een groeiende buik?
En dat is inderdaad gelukt. Gewapend met plankje, pullbuoy, zoomers, bril en badmuts kregen we twaalf weken lang – of eigenlijk nog wat langer, want er zaten nog wat feestdagen tussen waardoor de lessen een weekje opschoven – onderricht in ellebogenwerk. Want eigenlijk is dat een essentieel onderdeel van de borstcrawl: de plaatsing van de arm, de hoge hoek aanhouden, de positie van de elleboog.
Vorige week was de laatste les. Met enige weemoed zwommen we voor het laatst onder leiding van Nicolette onze baantjes. De filmpjes die ze van ons maakte heb ik nu een aantal keren bekeken. Bij de anderen zie ik vooral wat er goed gaat, bij mezelf zie ik – ik zou haast zeggen uiteraard – alles wat nog verbetering behoeft. Ik ben en blijf een perfectionist, nooit tevreden met mijn eigen prestaties. Of nou ja, nooit. Dat is wat te scherp gesteld. Want in die 12+ weken is mijn slag wel degelijk verbeterd. Ik ben rustiger en beheerster gaan zwemmen. Ik heb zelfs – na veel foeteren op mezelf want ik durfde eerst geen koprol te maken – een keerpunt geleerd (en ja, dat lukt nog prima met baby aan boord) en vooral: ik heb genoten van de uitleg van Nicolette en probeer elke week het geleerde in praktijk te brengen tijdens mijn eigen trainingen. Voortaan gebruik ik dus wat vaker mijn ellebogen!