Blog: Hoe blijf je gemotiveerd?
september 27, 2014 //
Wisselvallig. Zo kan ik op dit moment het beste mijn trainingsritme omschrijven. Ik heb al tijden niet meer gezwommen, mijn racefiets staat al een paar weken stof te verzamelen in de garage en mijn yogamat staat strak opgerold in een hoek. Reden? Ik kan diverse oorzaken aanwijzen: van onwillige knie, protesterend stuitje, zwembadsluiting-in-de-zomermaanden tot onregelmatige werktijden van mijn wederhelft waardoor ik niet van huis kan omdat ik mijn zoontje van twee niet alleen kan laten.
Ik denk dat met name de eerste twee (de lichamelijke ongemakken dus) het meest bepalend zijn. Zij zorgen er in ieder geval voor dat mijn motivatie tot onder het nulpunt was gezakt. Heel langzaamaan gaat het sinds kort weer iets beter en kom ik weer in een soort van sportritme, ook al is dat dan alleen hardlopend en nog steeds op onregelmatige basis.
Om even terug te komen op de kop van deze blog: Hoe blijf je gemotiveerd? Sporten kost energie maar levert – normaal gesproken dan– ook veel energie op. Wat mij elke weer motiveert is de inspiratie die ik ervan krijg. Mijn sportmotto is dan ook: motivatie=inspiratie en andersom. Wel merk ik dat elke sport weer een ander soort inspiratie geeft. Tijdens wielrennen kom ik tot de leukste, creatiefste ideeën. Verhalen borrelen spontaan in me op, het liefste zou ik ze tijdens het fietsen al opschrijven om maar niks te vergeten. Terwijl hardlopen er juist weer voor zorgt dat ik dagelijkse stress goed van me af kan zetten. Yoga geeft me rust en ruimte, innerlijke kalmte. En zwemmen, ach, dat is vooral een kwestie van niet-verzuipen, daar heb ik het veel te druk mee om nog ergens anders aan te denken!
Mijn creatieve brein mist door de ontbering van fietskilometers de laatste tijd wat voeding. Maar binnenkort stap ik tegen beter weten in toch weer op mijn racefiets. Want er staat me een gigantische uitdaging te wachten: de Stelvio! Of eigenlijk: een deel van die beroemde berg in Italië. Omdat ik gewoon té weinig trainingskilometers in de benen heb, is de hele klim nu te hoog gegrepen. Maar een deel ervan, dat moet gaan lukken. Hopelijk protesteert mijn stuitje niet teveel en geeft het voorzichtig weer een nieuwe start aan mijn fietstrainingen. En anders bouw ik het lopen rustig aan verder uit: we gaan nu toch weer de donkere maanden tegemoet, dus ’s avonds fietsen is nu geen optie meer.
Dit najaar wil ik zwemlessen gaan volgen. Kijken of het me gaat lukken om de borstcrawl onder de knie te krijgen. En als blijkt dat ik daar toch echt geen aanleg voor heb, dan wil ik de schoolslag flink verbeteren. Als ik dan ook nog elke week een uurtje vrij maak voor yoga ben ik in no-time weer helemaal in balans, gevoed met creatieve impulsen en stressvrij. En dat lijkt me voldoende motivatie om toch elke keer weer op de fiets te stappen, in het zwembad te duiken of de hardloopschoenen aan te trekken!