Blog: ontmoetingen
oktober 10, 2020 //
Het weer wordt minder mooi, de zomer is voorbij en de dagen worden korter. Voor menig fietser weer de tijd om de indoor fietstrainer uit de kast te halen en alles voor te gaan bereiden voor het fietsen in huis, voor een of ander scherm waarbij het lijkt alsof je de Alpen aan het beklimmen bent.
Niks voor mij. Ik wil buiten fietsen, de zonnestralen op mijn huid voelen, de wind horen suizen. En genieten van de onverwachte ontmoetingen tijdens mijn rit. Onbekende mensen op onbekende plekken.
Ik denk terug aan de mevrouw op de Needse berg die bij de begraafplaats – waar allebei haar ouders liggen begraven – heeft afgesproken met haar zus en broer. Het is in de tijd van de eerste lockdown door corona en om elkaar toch te kunnen zien hebben zij afgesproken om samen koffie te drinken op de berg. De een heeft de thermoskan met koffie bij zich, de ander de koekjes. Ik slurp mijn gelletje naar binnen, wens ze een mooie middag en fiets de berg weer af.
Of de meneer op zijn Jan Janssen. Ik tref hem voor het eerst in Polsbroek. Hij ziet de twijfel in mijn ogen: ‘wil ik rechtdoor of wil ik naar rechts?’ Hij vraagt me waar ik heen moet. “Naar Rotterdam” antwoord ik. Naar rechts via Gouda is volgens hem de beste optie en ik volg zijn raad trouw op. In Haastrecht tref ik hem weer, lang en breed zittend op een bankje. “Kramp in de tenen” zegt hij en vervolgens wisselen we zeer basale gegevens uit, hij fietst sneller maar ik twee keer zo ver, en we vervolgen onze eigen weg huiswaarts.
Of de boerderij met het bord langs de weg “koffie, fris en toilet”, alle 3 komen ze als geroepen. Ik fiets het erf op en de boer, zijn dochter én de hond komen me tegemoet. De dochter wijst me een muurtje waar ik mijn fiets tegen aan kan zetten. Ik vraag een koffie voor nu en een appelsap voor onderweg en of ik gebruik van het toilet mag maken. Ik plas met de deur halfopen want ik kan het lichtknopje niet vinden. Terug in het cafégedeelte blijkt de hond mij leuk te vinden en vraagt de dochter of ik een koekje bij de koffie wil.
Ik wil dit niet missen. Ik wil niet voor de TV een colletje pakken. Ik wil voelen en horen, zien en proeven en ruiken.
Deze blog is geschreven door Giulia Baracco