Blog: Pas op: besmettingsgevaar!
augustus 29, 2014 //
Eigenlijk moet er een waarschuwing staan op de website van de Vrouwentriathlon. “Pas op: besmettingsgevaar.” En dan nog het liefst in hele dikke, vette hoofdletters. Wie eenmaal begint aan een Vrouwentriathlon, raakt namelijk bijna 100% zeker besmet met het triathlonvirus. Dit jaar heb ik meegedaan in Nijeveen en wist ik na afloop al: dit ga ik zeker nog een keer doen. Al was het alleen maar om mijn tijd te verbeteren. Op 17 augustus was ik aanwezig als vrijwilliger in Utrecht. En daar kriebelde het al flink bij mij hoor. Als je al die vrouwen ziet, krijg je zelf zin om ook het water in te duiken, op de fiets te springen en de hardloopschoenen aan te trekken!
Wat voor soort vrouwen doen er nu eigenlijk mee aan een Vrouwentriathlon? Nou, hele gewone vrouwen, zoals jij en ik. Jong, oud, dik, dun, klein of groot, ervaren of juist een complete nieuweling op triathlongebied, ze lopen er allemaal tussen. De ene deelneemster is zenuwachtig en onzeker omdat ze voor de eerste keer meedoet en omdat alles dus onbekend en nieuw is. De ander is ‘normaal’ gespannen, omdat ze bijvoorbeeld graag haar tijd wil verbeteren of in de top tien wil eindigen. En ik denk dat ze allemaal na afloop denken: ja, ik doe volgend jaar of het jaar erna nóg een keer mee!
Want de Vrouwentriathlon is leuk. Het evenement is uniek. Vrouwentriathlons hebben een perfecte mix van fanatieke, ervaren triatleten met onervaren vrouwen die eens willen uitproberen of zo’n triathlon ook iets voor hen is. En de Vrouwentriathlon is laagdrempelig. Bij andere wedstrijden doen er ook mannen mee. Kan het er soms wat ruwer aan toe gaan bij de start bijvoorbeeld. En sommige vrouwen zien er tegenop om als laatste te eindigen in zo’n ‘echte’ wedstrijd. De Vrouwentriathlon is dan ook een goede opstap naar de ‘gemengde’ wedstrijden.
Dat het triathlonvirus besmettelijk is, merk ik ook op mijn werk. Collega J. is onlangs begonnen met hardlopen. Ze volgt de mp3-lessen van de welbekende Vlaamse dame en stuurde me na afloop van de eerste les trots de resultaten door via whatsapp. Zwemmen kan collega J. al als de beste, fietsen vindt ze echter niet leuk. Toen ik tussen neus en lippen door voorstelde om met alle vrouwelijke collega’s mee te doen aan een Vrouwentriathlon volgend jaar, zei ze niet meteen nee. Sterker nog, ze wilde wel even weten welke afstanden ze dan zou moeten afleggen als ze mee zou doen aan de 1/16e…! En toen ik aangaf dat ze niet per se op een racefiets hoeft mee te doen, haalde ik nog iets meer twijfel bij haar weg.
Ik denk dat als J. blessurevrij blijft hardlopen, zij mee gaat doen. Nu collega’s A., E., M. en EM. nog overhalen! Wie neem jij volgend jaar mee?