Blog: Twee vliegen in een klap
februari 22, 2020 //
Giulia Baracco deed drie keer mee aan de Vrouwentriathlon. Vanaf nu schrijft zij – naast Nienke en Sione – af en toe een blog voor de nieuwsbrief én gaat zij deelneemsters van de Vrouwentriathlon en clinics interviewen over hun sportbelevenissen. In haar eerste blog leert ze ons een mooi afleidingstrucje.
Ik heb vliegangst. Heel erg. Marieke, goede vriendin én psycholoog, leerde mij ooit de ‘dierenslang’. Deze gebruik je om je aandacht af te leiden, bijvoorbeeld bij iets wat je heel eng vindt. Vooral het opstijgen dus, in mijn geval. Bij de dierenslang verzin je een dier, en daarna weer één dat begint met de laatste letter van het vorige dier: aap-paard-dromedaris. En zo ga je door. Heel wat vluchten verder doe ik dit inmiddels ook met eten: patat-tiramisu-uiensoep-… óf met een lijstje van schrijvers op alfabet: Anna Blaman-Boudewijn Büch-Cornelis Vaandrager-…, want een traditioneel ABC kan natuurlijk ook.
Mijn eerste 1/8 triatlon deed ik in 2013, in Utrecht: de Vrouwentriathlon. Het zwemmen ging nog wel, het uittrekken van de wetsuit was een complete ramp, het fietsen ging redelijk, maar dat lopen… Het enige wat ik kon denken was “waar blijft die finish, waar blijft die finish…”. En ineens was de dierenslang weer daar! “koe-egel-luipaard…”.
Afgelopen zomer deed ik mijn eerste Olympische afstand. Dit keer een triatlon met zowel vrouwen als mannen aan de start. Het zwemmen ging super, de wetsuit weer wat minder (vier- en een halve minuut wisseltijd tussen zwemmen en fietsen!), het fietsen ging lekker, maar ook hier werd het lopen weer een kleine marteling. Ik zat erdoorheen en had afleiding nodig. Voor me liep een jongeman. Hij liep, hij rende niet. Ik zei tegen hem: “Ik zoek afleiding en jij moet weer gaan rennen, kom op!”. Hij rende mee en ik vroeg of hij van muziek hield. Zijn antwoord was positief. “Mooi!” zei ik, “we doen het bandjes-alfabet, en jij begint! De A is voor jou!”.
“AC/DC” riep hij en ik antwoordde: “Beastie Boys”. De toon was gezet. Ik kan niet alle bands meer herinneren, maar de Eagles kwamen voorbij net als de Gorillaz en Kool and the Gang. Tijdens de L stopte hij met rennen, de L was van mij, ik rende verder en kon nog net “Lady Gaga” naar hem roepen. Uiteindelijk bereikte ik de finish met een grote grijns en strakke kuiten.
Ver na de finish, toen ik mijn fiets uit het parc fermé had gehaald, kwam ‘hij’ weer aan: “M” riep hij, “the Monkees!”.