Blog: Waarom 2018 een topjaar wordt!
december 29, 2017 //
Zo aan het eind van 2017 is het tijd om even terug te kijken op het afgelopen jaar. Voor mij persoonlijk een jaar met een paar ups, maar vooral veel downs, zeker op het gebied van gezondheid. Nog geen vijf maanden na de geboorte van onze dochter kreeg ik de diagnose reuma. Van een gezonde vrouw werd ik ineens chronisch patiënt. Toch kende 2017 ook hoogtepunten die veel belangrijker zijn dan de vele dieptepunten: ik deed bijvoorbeeld – ondanks de reuma – toch mee aan de 1/16 Vrouwentriathlon!
Toen ik begin 2017 de diagnose reuma kreeg, was ik eerst bang dat ik helemaal niet meer kon sporten. Gelukkig kan ik op dit moment toch nog best veel, alhoewel mijn lichaam me regelmatig terugfluit. Ik wil meer dan mijn lijf blijkbaar kan, in de acceptatie heb ik nog wel het één en ander te leren. Maar dat ik ondanks de reuma toch mee heb kunnen doen aan de Vrouwentriathlon, dat ik ondanks de reuma toch in Frankrijk heb kunnen fietsen en hardlopen, dat ik ondanks de reuma tóch gewoon in de Trekvaart in ons dorp heb gezwommen, ja, dat waren sportief gezien toch echte hoogtepunten.
En nu? Nu het jaar bijna op zijn eind loopt, maak ik de balans op. Mijn lijf wil nog steeds niet alles wat ik wil, het sporten (of eigenlijk mijn hele leven) gaat met vallen en opstaan. Een fikse longontsteking gooide vanaf september flink roet in het eten. Gelukkig kreeg ik onlangs het verlossende bericht dat mijn longen schoon én gezond zijn. En dat bericht gaf me direct nieuwe energie: ‘je bent gezond (afgezien van reuma) dus wat ga je doen volgend jaar?’
Wat het nieuwe jaar me brengt, dat weet ik natuurlijk niet. Maar heel voorzichtig durf ik weer wat plannen te gaan maken. Zo wil ik in 2018 twee of drie keer aan een 1/8 triathlon hier in de regio meedoen. Ik hoop in het voorjaar weer eens aan een loopje van 5 km mee te doen. Ik denk dat dit best haalbaar is, tegenwoordig begint het hardlopen heel voorzichtig weer ergens op te lijken. Niet meer minuutjes-werk, gisteren zelfs 25 minuten aaneengesloten gerend. En als we deze zomer de Zwitserse bergen opzoeken, dan hoop ik fit genoeg te zijn om minstens één col te bedwingen met mijn racefiets. En natuurlijk ben ik als vrijwilliger aanwezig bij de evenementen van de Vrouwentriathlon!
Moet er nog wat gebeuren voordat ik deze doelen kan halen? Nou zeker wel. Veel trainen, voldoende rust, bij voorkeur tien kilo (of nog een beetje meer) afvallen, minder ontstekingen in knieën, voeten, polsen en vingers en (mentale) flexibiliteit voor het geval de reuma bedenkt dat het anders moet. Kortom: heel wat uitdagingen voor de boeg. Maar ik weet het zeker: 2018 wordt een topjaar!