Blog: waterpret
juni 19, 2020 //
“Hee, niet zo spetteren, whaa, het is koud!”
“Durf jij met je hoofd onder water?”
“Als je een scheet laat, dan komen er bubbeltjes naar boven.”
Met een glimlach kijk ik naar buiten. Mijn kinderen zitten samen met een speelkameraadje van mijn oudste in het net moeizaam opgepompte en gevulde zwembad. Gelukkig, al dat werk niet voor niks, want volgens mij vermaken ze zich prima.
Om de kinderen niet téveel kou te laten lijden, vul ik nog maar een emmer met warm water. En dan nog één, want de zon heeft zich ineens verstopt achter een wolk en dan krijgen ze het ineens wat frisser. Ik laat me goedmoedig natspatten. Heerlijk om te zien hoe ze genieten van spelen met water.
Als het vriendinnetje een tijdje later weer is opgehaald door haar moeder, is het mijn tijd om te mogen spelen met water. En nee, ik stap niet in het zwembad van de kinderen. Gewapend met boei, zwembril, badmuts…en keukentrap loop ik op mijn roze Vrouwentriathlon-slippers naar het einde van de straat. Daar ligt de Trekvaart, écht Elfstedenwater, daar spring ik al enkele jaren in het water. De steiger is net iets te hoog (of mijn armen net iets te slap, dat kan ook) dus ik neem de trap mee om weer uit het water te kunnen komen straks. De buren kijken er inmiddels al lang niet meer van op. “Ga je weer even lekker zwemmen Nienke?”
Nou, inderdaad, want hoera, er staat weer zwemmen op mijn schema! Wie had dat gedacht, dat ik daar weer blij van zou worden. Afgelopen weekend sprong ik voor het eerst sinds maart weer in het water. Meteen maar in buitenwater, want het zwemmen in het zwembad, daar heb ik nog even niet zoveel behoefte aan. Het aantrekken van mijn wetsuit duurde langer dan het zwemmen zelf. En kostte minstens zoveel – zo niet méér – inspanning.
Vandaag is het zó warm, dat ik lekker zonder wetsuit ga. Het is altijd even afwachten of het een goede keus is gebleken, maar zodra ik mijn voeten over de rand van de steiger in het water laat bungelen, voel ik het al: prima temperatuur! Genietend poedel ik door het water. Geen bootjes te zien, want de brugwachters hebben pauze. Een enkele meerkoet glipt weg tussen het riet. Ik zie fietsers af en toe een verbaasde blik richting de vaart werpen, maar trek me er lekker niks van aan. Wát een heerlijke zwemtraining is dit, hopelijk nog veel van dit soort lekkere warme dagen en rustig water, wat een (water)pret!
(deze blog is geschreven door Nienke Vijver)