Buitenspelen
december 19, 2014 //
Een hartslag van misschien wel 180, kriebels in mijn buik, een lach van oor tot oor, een juichjubel die mijn lippen ontglipt. Eindelijk ben ik weer in beweging, eindelijk ben ik weer aan het sporten. En dan eens niet binnen, in een zwembad of bij de fysiotherapeut. Nee, ik zit op m’n racefiets en rijd buiten. In de zon nog wel!
Een zaterdagmiddag in december. Voor de tijd van het jaar is het zacht. De zon schijnt, er staat bijna geen wind. Ik krijg er kriebels van. Een tijdje speel ik al met de gedachte om op de racefiets te stappen. Om even uit te proberen hoe dat gaat. Hardlopen zit er de komende weken nog steeds niet in vanwege mijn hardnekkige enkelblessure. Maar fietsen, dat gaat misschien wel?
Al weken zit ik in een negatieve gedachtenspiraal, gevoed door mijn blessure. Maar de laatste dagen merk ik dat ik in opstand kom tegen mijn eigen somberheid. In plaats van alleen maar te denken aan wat ik nu NIET kan, besluit ik me te richten op wat allemaal nog WEL lukt. Veel yoga-houdingen zijn niet prettig, maar er blijven er nog genoeg over die ik wel kan doen. Zwemmen is nog niet ideaal omdat mijn enkel dan pijnlijk ‘zwabbert’. Maar zwemmen met mijn zoontje van twee is wel leuk. Enkeloefeningen kan ik ook afwisselen met een keertje opdrukken, planken of een rompstabiliteit-oefening. En hardlopen gaat dan wel niet, maar een rustig ritje op de racefiets is het proberen waard.
Voordat ik me omkleed probeer ik eerst even uit of ik wel pijnvrij mijn voet kan losklikken uit mijn klikpedaal. Gelukkig, dat lukt. Snel omkleden dus. Ik merk dat ik een beetje hyper ben: ik mag eindelijk weer buitenspelen! In al mijn opwinding kan ik mijn hartslagmeter niet vinden. Ach, wat maakt het uit, het wordt toch maar een rustig rondje, dus die heb ik niet nodig. Als ik die teller wel om zou hebben, zou de meter vast ergens rond de 180 uitkomen. Althans, ik voel me alsof ik een enorm hoge hartslag heb. Ik voel me tegelijkertijd zenuwachtig, blij en opgewonden.
Hoe het ritje verliep? Heerlijk! Ik heb met volle teugen genoten, van begin tot eind en kwam stralend weer thuis. Alles zat ook mee: zon, droog, weinig wind en ik was het fietsen nog niet verleerd. Ik heb lekker rustig aan gedaan, ben een uurtje weggeweest en na afloop stond er 23 kilometer op de teller. Af en toe ben ik even afgestapt om een foto te maken, om me heen te kijken, de buitenlucht op te snuiven en te genieten van het prachtige Friese landschap. Hopelijk tref ik vaker zulke mooie weekenden. Want er gaat niets boven buitenspelen!