De Vrouwentriathlon kan niet zonder vrijwilligers
augustus 12, 2011 //
Vrijwilliger en trouwe fan van zijn vrouw – Kees Smit
De supporter van het eerste uur dacht in eerste instantie alleen zijn vrouw aan te moedigen voor haar eerste triathlon in Utrecht. Maar toen Kees Smit vernam dat de organisatie van de Vrouwentriathlon nog vrijwilligers kon gebruiken, gaf hij zich op.
Op 26 juni stond hij om 6.00 uur klaar bij de Haarrijnse Plas voor de opbouw van het parcours. “We zijn begonnen met het opbouwen van de wisselzones,” vertelde Kees. “Daarna heb ik nog even geholpen bij de parkeerplaats bij DESTO. Maar daar liep alles zo goed dat ik terug kon naar de startplek om de massagestand op te bouwen.”
Voor Kees was er daarna nog tijd om te doen waar hij op had gehoopt. “Ik kon de start zien en heb veel foto’s gemaakt. Ik vond het erg leuk om het sfeertje te proeven op de dag. En voor mensen die geïnteresseerd zijn in hoe zo’n parcours nou wordt ingericht is het echt een aanrader om vrijwilliger te zijn.”
Vrijwilliger en triatleet – Richard Newhouse
Ook Richard kwam met de Vrouwentriathlon in aanraking door de deelname van zijn vrouw. Als triatleet weet hij als geen ander dat er veel vrijwilligers nodig zijn om zo’n evenement tot een succes te maken. Hij gaf zich daarom direct op. “Tijdens de triathlon was ik parcourswachter bij het wielrennen. Ik had geluk, want ik stond precies zo, dat ik het zwemmen en hardlopen ook kon zien,” vertelde Richard.
Als triatleet zag hij een paar opvallende dingen tijdens de Vrouwentriathlon. “Ik vond wel dat je erg vroeg je startnummer op moest halen, en die plek erg ver van de start was. Maar voor de rest vond ik de sfeer heel erg goed en vrolijk. En de organisatie was erg geduldig.
Ik vond het ook leuk dat niet alleen de deelneemsters, maar ook de vrijwilligers een goodiebag kregen. En een t-shirt niet te vergeten.”
Vrijwilligster door blessure – Jeanine Metz
Via via hoorde Jeanine van de Vrouwentriathlon en besloot zich in te schrijven. Door een knieblessure, waardoor ze niet kon hardlopen, zag ze af van deelname. “Ik zag op de site dat er nog steeds vrijwilligers gezocht werden, en het leek me toch wel leuk om te zien wat zo’n wedstrijd precies inhoudt. Toen heb ik me daarvoor opgegeven.”
Ook Jeanine was 26 juni vroeg aanwezig om haar steentje bij te dragen. “Het zat allemaal heel goed in elkaar, de voorbereiding liep heel gesmeerd en er was genoeg te doen.” Ook tijdens de wedstrijd was ze actief. Jeanine: “Ik stond langs de looproute, waar iedereen voorbij kwam zwoegen. Toen vond ik het wel even jammer dat ik zelf niet mee kon doen.”
Met haar blessure gaat het inmiddels een stuk beter en volgend jaar hoopt ze zelf deel te nemen aan de Vrouwentriathlon.