Deelneemster van de maand Birte Blommers: als ik het doe, doe ik het goed!
oktober 29, 2017 //
Voor Birte Blommers (36) uit Ruinen gaat het deze maand vooral om het vinden van een nieuw ritme. Ze is een dik jaar geleden moeder geworden van dochter Isabel, en toen ze na haar verlof terugkwam op haar werk, was ze daar niet meer nodig. Achteraf vindt ze dat niet eens zo heel erg, want een jaar thuis was niet verkeerd en ze is per 2 oktober begonnen in een nieuwe baan als inkoopmedewerkster. “Maar met een kleintje thuis, net weer begonnen met werken én de winter in aantocht moet het sporten wel weer een plekje vinden,” vertelt ze.
“Voordat Isabel er was, gingen haar papa en ik samen op woensdagavond naar hardlooptraining, maar dat gaat niet meer. Vanaf nu ga ik op zaterdagochtend en zorgt hij dan voor haar. Naar de sportschool voor spinning of krachttraining gaat nu ook niet. Zwemmen wel, met een maatje, maar wanneer dan precies… De planning van het sporten is nu net echt jongleren geworden, met een boel ballen tegelijk!”
Birte hoorde in 2014 van de Vrouwentriathlon en ze heeft in dat jaar en in 2015 in totaal drie keer meegedaan, in Beesd en Nijeveen, plus enkele andere 1/8e triathlons, waaronder eentje in België. In 2016 was ze zwanger en afgelopen seizoen had een 1/8e triathlon vast wel gekund, maar ze wilde het toch nog niet: “Dan had ik moeten gaan lopen sleuren. Ik vond mezelf nog niet fit genoeg. Het eerste jaar na je bevalling zit je toch op een ander niveau. En als je kind ziek is, krijg je ook makkelijk wat mee, plus de slechte nachten. Dus dan kan ik niet sporten zoals ik zou willen. Als ik iets doe, doe ik het goed. Niet om te winnen, maar wel om voor mezelf een goede prestatie neer te zetten. Ik heb dan een tijd in mijn hoofd en die wil ik dan ook wel echt halen! Ook als manier om te meten hoe ik ervoor sta.”
Birte heeft in haar jeugd aan wedstrijdzwemmen gedaan en ze heeft dus een stevige sportieve basis en het zwemonderdeel gaat haar goed af. Maar haar knieën hebben ook al wel wat te verduren gehad door een ongelukje tijdens het snowboarden en toen er een paard tegen schopte. Ze dacht dan ook dat ze niet zou kunnen hardlopen, maar door een voorzichtige opbouw bij een start-to-run-cursus lukte dat toch. Ze heeft afstanden tot 10 Engelse mijl (zo’n 16 km, zoals bij de Dam-tot-Damloop) gelopen, en dat gaat goed, vooral als ze niet alleen op de weg traint, maar ook op zachte ondergrond loopt, zoals in het bos.
En het fietsen? “Daarbij word ik veel ingehaald en daar baal ik dan van. Dat zou ik nog wel anders willen. Door de mentale kant aan te pakken, dus niet zo te balen en meer bij mezelf te blijven, maar ook door harder te fietsen. Ik heb sinds dit voorjaar een racefiets en daar ben ik al twee keer mee naar het Sauerland geweest, en ik heb ook op vakantie op Mallorca een tocht gedaan op de racefiets. Dus dat gaat de goede kant op, maar er moet nog wat meer regelmaat in het trainen komen. Ik weet nog niet hoe ik dat in de winter ga doen. Een stok achter de deur is dan wel dat we in maart altijd op wintersport gaan, en hoe fitter ik dan ben, hoe meer en hoe lekkerder ik kan skiën, dat motiveert wel!”
En dan, zien we haar weer terug bij de Vrouwentriathlon? “Jawel, want dat is erg leuk, met andere vrouwen en een heel divers niveau. Maar de langere afstanden kriebelen ook wel. Ik ben niet heel snel, maar kan het wel lang volhouden. Dus wie weet ga ik een keer een kwart triathlon doen. En daarna? Wie weet. Het lijkt me wel wat om op mijn 40e op mijn top te zijn en dan in die nieuwe leeftijdscategorie mooie prestaties neer te zetten!”