Deelneemster van de maand Sandra: ‘tuurlijk doe ik die warming-up even!’
augustus 27, 2019 //
Op de avond vóór de Vrouwentriathlon Beusichem meldde de instructeur, die de warming-up zou verzorgen, zich af met griep. Even zat de organisatie met de handen in het haar, maar na een oproepje de volgende ochtend bij de deelneemsters, meldde Sandra Wormgoor uit Culemborg zich. “Ik dacht: ‘Ach, ik geef ook hardlooptrainingen, dus zo’n warming-up lukt ook wel’.” Daarom zetten we Sandra deze maand in het zonnetje als deelneemster van de maand.
En dat lukte inderdaad prima. Sandra verzorgde vol enthousiasme de warming-up voor de dames van de 1/16e. “Het grappige was: vlak voor de start, toen we al in het water stonden, vroeg Sione ‘of die dame van zonet ook bij de 1/8 de warming-up wil doen’. Ik dacht dat ze een grapje maakte en riep: ‘tuurlijk doe ik dat’. Maar ze meende het serieus! Want toen ik over de finish kwam, hoorde ik de speaker zeggen dat ik de warming-up deed. Ik dacht eerst ‘nee!’. Ik had toch al een wedstrijd in de benen, maar dacht toen: ‘ach, ik doe het gewoon maar.’”
Sandra ging tijdens de wedstrijd als een speer. Echt speciaal getraind voor de triathlon had ze trouwens niet. Haar uitleg: “Zwemmen en fietsen lukt me wel en hardlopen doe ik al meerdere keren per week. Dus ik wist dat het me wel zou lukken.” En dat klopte. Sandra kwam namelijk als derde over de finish. “En dat in het jaar dat ik net 50 ben geworden! Niet te geloven toch? Die meiden vóór me waren een stuk jonger.” Het fietsonderdeel was haar toch nog een beetje tegengevallen. “Fietsen kan ik wel, maar écht hárd fietsen…dat viel toch een beetje tegen. Tijdens het hardlopen kon ik dat weer goedmaken en anderen inhalen.”
Via haar yogalerares werd ze geattendeerd op de Vrouwentriathlon. “Zij vroeg na afloop van een les wie er nog meer mee gingen doen aan de Vrouwentriathlon die bij De Meent werd gehouden. Ik woon in Culemborg, we trainen met onze Atletiekvereniging Statina vaak bij De Meent dus ja, dit was echt een thuiswedstrijd.”
Sandra vertelt dat hardlopen echt haar sport is. Bij Atletiekvereniging Statina in Culemborg traint ze zelf én geeft ze eens per jaar de cursus ‘bewust hardlopen’. “Ik leer de deelnemers bewuster om te gaan met hoe ze hardlopen. Tijdens de eerste les maken we video-opnames van de voor-, zij- en achterkant van de lopers om te kunnen analyseren waar er verbetering is te halen. Zo kun je bijvoorbeeld goed zien of iemand een rare armbeweging maakt, rotatie van de core of bijvoorbeeld een haklandling. Allemaal dingen die voor blessures of overbelasting kunnen zorgen.” Ook de yogadocente volgde de hardlooptraining bij Sandra. “En zij deed dus ook mee aan de Vrouwentriathlon, net zoals een aantal andere vrouwen van de yogales en atletes van Statina.” En na de noodkreet van de organisatie, meldde ze haar vriend aan als vrijwilliger,.
Een aantal jaren geleden maakte ze haar debuut bij de Vrouwentriathlon in Beesd. Daarna was het er nooit meer van gekomen om mee te doen aan een triathlon. “Ik vond het superleuk om dit jaar weer mee te maken. Een geweldig parcours, ontzettend geluk met het prachtige weer, een heel gezellige sfeer met al die vrouwen en dan ook nog op het podium staan!”
Het enige nadeel van de wedstrijd: de eikenprocessierups. Net zoals de organisatie, deelneemsters en vrijwilligers, had Sandra zich niet gerealiseerd hoe groot de kans was dat ze besmet zou raken. “Ik heb een tijdlang in het gras gezeten na de finish, wachten op de prijsuitreiking. Nou, dat heb ik geweten. Twee weken lang last gehad van de jeukbultjes. Het was ook ná dat weekend dat het ineens overal uitbarstte en in het nieuws kwam.”
Als de Vrouwentriathlon in 2020 weer in Beusichem wordt gehouden, dan is Sandra weer van de partij. “En dan verzorg ik de warming-up weer als ze dat graag willen. En dit keer goed voorbereid! Want ik vond het superleuk om te doen.” Sandra redde ons trouwens twee keer uit de brand: toen de noodkreet binnenkwam bij de deelneemsters over het tekort aan vrijwilligers, haalde ze direct haar vriend over om mee te helpen!