Deelneemsters van de maand: moeder Monique en dochter Sanne
juni 25, 2016 //
Deze keer twee deelneemsters van de maand. Op 3 juli maken Monique Antonisse (1967) en Sanne Meier (1998), een moeder en dochter uit Vleuten, samen hun debuut als triathleet tijdens de Vrouwentriathlon in Utrecht. Geïnspireerd door het hardloopgroepje van Monique is Sanne enthousiast geraakt voor de triathlon. En haar moeder volgde. Ze hebben officieel nog niet aan een echte triathlon meegedaan maar triathleten zijn ze eigenlijk al wel een beetje.
Wanneer ik de twee opbel voor dit stukje blijken ze in de sportschool te zitten. Uiteraard. Want er wordt fanatiek getraind, de dames sporten vrijwel iedere dag. Een keer in de week doen ze een echte triathlonronde, te beginnen in de Haarrijnse Plas, langs de boeien. Daarna op de fiets en als afsluiter een stuk lopen. Sanne doet ook aan voetballen. Monique heeft inmiddels meerdere keren een marathon volbracht en veel hardloopwedstrijden gedaan. Racefietsen werden aangeschaft ‘voor de lol’ maar komen nu goed van pas bij de triatlon.
Trainen met het vaste groepje is een feestje en dat daar veel bij wordt gelachen is duidelijk. Zoals Sanne het omschrijft: “Kapot zijn na de training maar wel hieperdepiep”. Ze vinden het zelf wonderlijk dat ze nu zo veel lopen want vroeger op school vonden ze hardlopen maar niks. Inmiddels zijn er ook met het groepje triathlonpakken uitgeprobeerd met veel lol en ze gaan meedoen aan de open water clinic van Siosport.
Sanne heeft diabetes en sporten met deze ziekte is een uitdaging: “Het is iedere keer kijken of het lijf het aankan. En een extra uitdaging om de dag ervoor de bloedsuikers onder controle te krijgen. Daar moet je van tevoren al mee bezig zijn. De wissel is lastig genoeg en nu komt daar ook nog de vingerprik om de bloedsuikers te controleren bij.” Mede daarom gaat Monique mee als ondersteuning, maar ze vindt het natuurlijk ook gewoon zelf heel leuk. Dat blijkt wel uit de waterval van sportief enthousiasme die tijdens het gesprek uit de telefoon komt.
Wat de dames leuk lijkt aan de opzet van Vrouwentriathlon is de laagdrempeligheid. Het geruststellende idee dat je desnoods met je opoefiets mee kan doen en dat het gaat om de fun. Want dat is de debutanten op voorhand al duidelijk. Daarnaast is het de combinatie van verschillende sporten die het een belevenis zal maken. Meedoen is voor het plezier maar stiekum hopen ze ook wel een beetje op een goede tijd.
Omdat zwemmen geen probleem is gaan ze meteen voor de 1/8ste afstand. Misschien later ooit nog langere afstanden maar eerst kijken hoe dit bevalt. Alhoewel ze elkaar tegen gaan komen in de zelfde wedstrijd strijden ze niet echt tegen maar met elkaar. Sanne die beter is in zwemmen en fietsen ziet het meest op tegen het hardlopen: “Dat is toch nog effe 5 km aan het eind”. Maar met al die training gaat dit vast wel goedkomen. Meiden zet hem op en knallen op 3 juli!