Divisieteams: laatste wedstrijd en dan op naar het volgende seizoen
september 28, 2019 //
In het weekend van 7 en 8 september gingen de twee Siosport-Vrouwentriathlonteams op voor hun laatste wedstrijd van het seizoen. De divisies gaan anders worden ingedeeld en daardoor wist het 2eDivisieteam al dat ze volgend jaar in de 3eDivisie gaan uitkomen – ze presteerden dit seizoen constant. Voor het 1eDivisieteam was het nog superspannend: zouden ze zich handhaven of naar de 2eDivisie gaan?
Het 2eDivisieteam sloot op 8 september het seizoen af met een sprint in Zaanstad. Voor Melissa Jansen, die dit jaar voor het eerst startte in de teamcompetities, een soort van thuiswedstrijd. “Ik kom oorspronkelijk uit Zaanstad en mijn moeder, broers en hun gezinnen blijken vandaag te zijn uitgelopen om me aan te moedigen. Negen juichende kindjes langs de kant doen mij enorm grijnzen op de fiets!”
Vooraf had Melissa wel wat zenuwen: “Dit is het eerste jaar dat ik meedoe aan de 2eDivisie en persoonlijk vind ik dat best spannend. Het teamresultaat ligt namelijk mede in mijn handen en stiekem is trainen de afgelopen zes weken een beetje naar de achtergrond geraakt.” Het zwemonderdeel is zwaar voor Melissa. “Het water is koud, de start is chaotisch en ik kom niet in mijn ritme. Pas na 300 meter begin ik op te warmen en bij het keerpunt heb ik mijn slag te pakken.” Het fietsen gaat een stuk beter, mede dus dankzij de support van haar familie. “Kom op tante Melissa”, zo juichen de kinderen haar toe.
Bij de wissel naar het lopen pakt Melissa van de zenuwen nog bijna een verkeerde route. Tijdens het lopen krijgt ze zelfs nog last van steken in haar maag, maar na een korte wandelpauze herpakt ze zich weer. “Vlak voor de finish moeten de deelnemers via een ponton de vaart over. Melissa haalt hier nog een andere dame in. ‘Toch nog 1 plaatsje opgeschoven’, juich ik stiekem al. Maar blijkbaar dacht zij dat ook en in de eindsprint leg ik het af. Gefinisht geven we elkaar een high-five. Onderlinge strijd verandert in onderling respect. Mooi vind ik dat aan deze sport!”
Melissa beseft dat ze nog een hoop te leren heeft voor volgend seizoen: “Rust in het zwemmen, snellere wissels, juiste voeding en ga zo maar door. Neemt niet weg dat ik een mooie sportieve dag heb gehad, me een paar keer heb kunnen herpakken en ik een hoop fijne mensen om me heen had!”
De dames van het 2eDivisieteam presteerden constant en behaalden zowel in Zaanstad als in het eindklassement een 23e plek. Het team zal hierdoor in 2020 in de nieuwe 3eDivisie starten. Tenminste…als er versterking bijkomt!
Erop of eronder voor het 1eDivisieteam
Voor het 1eDivisieteam stond er nog wel veel op het spel bij de laatste wedstrijd, op 7 september in Vroomshoop. Het team stond op een plek die net tot degradatie naar de 2eDivisie zou leiden. Ze wilden alles op alles zetten om een plekje te stijgen en er zo voor te zorgen dat ze in de 1eDivisie konden blijven.
Sione Jongstra vertelt: “Om degradatie te voorkomen, startten we in de sterkste opstelling, dus met Mandy en mij in het team.” Naast Sione en Mandy stonden Agnes en Mireille aan de start. Bij een Team Time Trial start elk team apart en mag je als team samen fietsen. De afspraak was dat Mireille haar eigen gang zou gaan, dus dat de andere drie na het zwemmen niet op haar zouden wachten. “Maar wel dat we op elkaar zouden letten. Zodat we bij eventuele pech, zoals bijvoorbeeld een lekke band, toch als team deze laatste wedstrijd nog konden finishen. Sione en Mandy deden op de fiets het kopwerk, Agnes moest alle zeilen bijzetten om het wiel te houden en ook Mandy kwam aan haar taks te zitten. Dat maakte het lopen daarna zwaar, maar met elkaar duwen en aanmoedigen kwamen ze tot het maximale. In hagel en regen – het weer was de teams het hele seizoen niet heel gunstig gezind!
Het team had dus alles gegeven, en dat voelde goed. Sione: “Top 5 was waarschijnlijk genoeg voor lijfsbehoud, en we dachten dat dat er wel in zat. Maar we moesten nog even wachten, want de teams waren op omgekeerde volgorde van het klassement gestart en de snelste teams moesten dus nog aankomen. Toen het laatste team finishte, bleken we zelfs een podiumplek behaald te hebben!”
Met die verrassende derde plaats schoof het team zelfs nog een extra plekje op in de eindklassering: ze werden tiende. Ruim genoeg om in de 1eDivisie te blijven. Sione: “Daar ben ik blij mee en het was een mooie seizoenafsluiting. Het was voor dit team geen makkelijk seizoen: door een afhaker aan het begin was de teambezetting de hele tijd krap, en eigenlijk in de breedte niet sterk genoeg om lekker mee te doen in de 1eDivisie. De nieuwe teamleden, goede fietsers en lopers,hadden teveel achterstand na het zwemmen. Zwemmen is in de 1eDivisie heel belangrijk, want het zijn tegenwoordig allemaal stayer-wedstrijden. Als je als team samen mag fietsen, en de snelste zwemmers moeten minutenlang op de rest wachten, dan drukt dat de teamprestatie natuurlijk. Een gat van minuten fietst zelfs de sterkste fietsster niet dicht.”
Sione blikt alvast vooruit naar het volgende seizoen: “Dit team heeft beslist versterking nodig. Mandy stapt over naar de Eredivisie. Dus we gaan op zoek naar nieuwe vrouwen, met veel commitment: om regelmatig aan de start te staan, ervoor te trainen, en je best te doen voor je teamgenoten. Als iedereen ervoor gaat, is zo’n team een geoliede machine!”