Koekiemonster

april 25, 2014 //

“Joehoe, Nienke, hier! Kijk dan, we zijn hier hoor!” Ik negeer de stemmen, probeer er niet naar te luisteren. Het heeft een averechts effect, steeds harder beginnen ze naar me te roepen. Hoe kan ik ze blijven negeren? Sommige van mijn goede vrienden zijn hard op weg mijn ergste vijanden te worden. Over wie ik het heb? Over chocolade. En koekjes!

Ik geef het toe: ik ben een zoetekauw, een snoepkont, een lekkerbek, een koekiemonster. Ik kan de lokroep van zoete lekkernijen maar moeilijk weerstaan. Maar ik moet. Want bij een fanatiek sportende vrouw horen geen vetrollen. Of in ieder geval iets minder vetrollen dan ik nu heb.

Sinds de geboorte van mijn zoontje, nu bijna twee jaar geleden, ben ik zo’n 15 kilo lichter dan voorheen. En dat bevalt me prima. Sterker nog: ik geniet ervan. Eindelijk weer een normale confectiemaat, kleren kopen in alle winkels en als bonus ook nog eens een betere conditie en meer uithoudingsvermogen.

Toen ik eind 2013 naast wielrennen ook met hardlopen begon, raakte ik nog meer gewicht en vet kwijt en kreeg ik er een min of meer gestroomlijnd lichaam voor terug. En daar is het mis gegaan: door al dat fanatieke sporten werd ik overmoedig en begon ik wat meer te eten. Een koekje links en rechts, een stukje chocolade (pure chocolade, want dat schijnt dan weer minder erg te zijn, ahum), nog een koekje. Excuus voor de snoeperij? “Ik heb gisteren hardgelopen, dus ik kan het hebben.” Of: “Herstelvoer, vanwege die fietstocht van afgelopen weekend.”

In het begin was er niks aan de hand. Mijn lichaam was druk bezig met vier tot vijf keer per week actief zijn en zette al die suikers en koolhydraten gretig om in energie. Maar zo tegen het begin van dit jaar ging het heel sluipenderwijs mis. Ik kon de lokroep van de koekjes – van café noir en stroopwafels tot simpele volkoren biscuitjes – steeds lastiger weerstaan terwijl ik door lastige werkschema’s minder trainde dan ik wilde.

Nu april alweer bijna voorbij is, vind ik het mooi geweest. Tijd om drastisch te minderen. Het zal best lastig worden, maar de komende tijd staan koekjes en chocolade niet meer op het dagelijkse menu. En nee hoor, ik wil heus geen superslanke den zijn. Dat ben ik nooit geweest en zal ik ook wel nooit worden. Ik vind het alleen een beetje zonde dat al dat fanatieke sporten nu teniet wordt gedaan door mijn eigen snoeperij. Een paar kilo eraf vind ik al voldoende, het geeft me net dat beetje meer uithoudingsvermogen. Als ik deze zomer aan één van de Vrouwentriathlons mee wil doen, kan ik maar beter zorgen voor een goede conditie!