Margriet Veldman: Dappere deelneemster met gezonde dosis energie
augustus 29, 2014 //
Volgens zichzelf is ze ‘een vrolijke stuiterbal met een flinke dosis ongeremde energie’. Maar door reuma heeft Margriet Veldman slijtage opgelopen aan meerdere rug- en nekwervels. Sporten moet haar lichaam in balans en sterk houden. Ondanks haar gezondheid staat een triathlon al een aantal jaar op haar ‘Bucketlist’.
Margriet: “Ik sport om mijn spieren sterk te maken, omdat mijn botten het niet zo goed meer doen. Als je zoveel moet sporten, puur voor je gezondheid, dan verdwijnt de lol al gauw”. Om zichzelf te motiveren besluit ze mee te doen aan de 1/16e Vrouwentriathlon in Beesd.
“Ik ben een regelrechte ramp in het zwembad en met een sluimerende shinsplint en een rug die dienst weigert bij het woord fietsen, was het eigenlijk ondenkbaar dat ik een triathlon zou doen.” Het trainen voor de triathlon kost haar dan ook heel veel energie. Toch zet ze door.
Haar vriendin Monique steunt Margriet met alle plezier. Margriet heeft angst om te zwemmen in open water, maar met Monique erbij durft ze zelfs te trainen in een nabijgelegen meer. Alleen vlak voor de triathlon is Margriet opeens hevig vermoeid: De huisarts constateert bloedarmoede. “Nog geen week voor de triathlon zat ik aan de ijzertabletten,” aldus Margriet.
Op 6 juli staat ze er, met Monique. “Bij de start in het water wordt er getrapt, geslagen en geduwd,” aldus Margriet, die wat achterblijft en rust zoekt in haar slag. Het fietsen is zwaar: 10 kilometer voelt als 100. Monique roept Margriet vanalles toe en met deze positieve energie probeert ze een tandje harder te fietsen.
“Mijn hemel wat doen mijn benen pijn”, verzucht Margriet tijdens het hardlopen. Het publiek juicht en roept haar naam. Ze finisht samen met Monique. Trots, blij, overstuur en kapot tegelijk. Dan beseft ze: “Ik heb het gedaan!”
Naast haar sportieve prestatie blogt Margriet over haar belevenissen op www.puurmargriet.nl. Margriet: “Mijn doel is aan andere zieke mensen, die op de bank zitten en zeggen dat ze niet kunnen sporten, laten zien dat je altijd wel wat kan doen.”