Nesrine, Astrid en Henja – juli 2012
juli 23, 2012 //
Nesrine Leene, 1/8
Een eerste triathlonwedstrijd is best spannend. Hoe goed voorbereid je ook bent, de kans dat je iets vergeet of een foutje maakt, is altijd aanwezig. Nesrine Leene uit Utrecht weet er alles van. Zij maakte haar debuut tijdens de Vrouwentriathlon in Utrecht op zondag 1 juli. Tijdens de wissel van het fiets- naar het looponderdeel wordt ze aangesproken door een official. 
Ze heeft de oordopjes van haar mini-iPod in haar oren en dat is verboden tijdens de wedstrijd. Nesrine, die regelmatig lange afstanden hardloopt, weet niet beter dan dat ze naar muziek luistert tijdens het sporten.
“Ik heb mij nooit gerealiseerd dat het gevaarlijk is om muziek te luisteren tijdens een wedstrijd”, vertelt Nesrine. “Het was koud en er stond veel wind, dus om mezelf af te sluiten heb ik mijn oordopjes in gedaan na het zwemmen. Ik ben dat gewend. Als de muziek stopt, wil ik ook stoppen.”
Even is Nesrine bang dat ze wordt gediskwalificeerd, maar ze komt weg met een waarschuwing. “Ik heb mijn lesje wel geleerd. De eerstvolgende triathlonwedstrijd die ik doe, blijft de iPod in mijn tas.”
Astrid Karperien en Henja Cazemier, 1/16
Ze komen hand in hand het water uit, helpen elkaar met het omdoen van de startnummerband, rijden samen de wisselzone in na het fietsonderdeel en komen met 1 seconde verschil over de finish (1:04:11 en 1:04:12). Astrid Karperien en Henja Cazemier deden zondag 1 juli mee aan de Vrouwentriathlon in Utrecht. Navraag leert dat de dames een half jaar samen hebben getraind om zichzelf klaar te stomen voor 1/16 afstand van deze triathlonwedstrijd.
“Wat een leuk evenement”, zegt Astrid als ze moe maar voldaan over de finish komt. De sjerp die personal trainer Rosa om haar schouder heeft gehangen, toont haar bijnaam ‘Assepoesie’ en haar leeftijd. Een dag voor de Vrouwentriathlon is ze 50 jaar geworden. “Ik moest een beetje rustig aandoen op mijn verjaardag, want ik wilde fit zijn voor deze wedstrijd. Mijn personal trainer wilde mij hiermee verrassen. En dat is gelukt!” lacht ze.
“Het eerste onderdeel viel een beetje tegen”, aldus Henja. “Tegen de wind in zwemmen, is best lastig.” Tijdens het fietsen hebben de beide dames niet zo heel veel last gehad van de stevige wind. “De overgang van fietsen naar lopen was het zwaarst”, vertelt Astrid, “maar als je je tempo vooral in het begin laag houdt, dan weet je dat je herstelt en dat je door kunt lopen.” Het looponderdeel is bekend terrein voor de beide dames, aangezien ze in het verleden al twee keer hebben meegedaan aan de Marikenloop in Nijmegen.
Op de vraag of ze nog eens meedoen aan een triathlon is hun antwoord: “Waarschijnlijk wel. Wij richten ons eerst nog op 1/16 triathlons, met in de toekomst richting de 1/8e. Het is belangrijk dat we blessurevrij een triathlon kunnen uitzwemmen, fietsen en lopen en dat we het vooral leuk vinden. We zijn immers geen 20 meer!”