Openingswedstrijden teamcompetitie: koud water, maximaal gepresteerd

Vrouwentriathlonteam

In het weekend van 18 en 19 mei begon voor beide Vrouwentriatlon-Siosport-teams de competitie, bij de Duin Triatlon in Almere Haven. Het bleef in mei maar koud, en daarom was de watertemperatuur een punt van zorg voor beide teams – het water was maar 13,8 graden! Ze hebben er allebei wel het maximale uitgehaald. Lees hieronder het verslag per team.

1eDivisie: eerst supersprint, daarna jagen

Voor de 1eDivisie stond zondag eigenlijk een ‘triple mix’ op het programma, waarbij de deelnemers een paar keer opnieuw het water induiken, warm na het lopen en zonder wetsuit. Daarvoor moet het water echter minstens 16 graden zijn. En dus werd het programma aangepast: in de ochtend een supersprint (200 meter zwemmen, 5 km fietsen en 1,5 km lopen). Op basis van de snelste drie tijden van elk team werd daarna de startvolgorde bepaald voor de middagwedstrijd, een teamtriathlon over de sprint-afstand (750 meter zwemmen, 20 km fietsen en 5 km lopen): het snelste team startte eerst zodat de rest daarop kon ‘jagen’.

Mandy Beukers vertelt: “Het water was zeker koud, vooral aan je gezicht als je erin ging. Eenmaal aan het zwemmen ging het wel, zeker ’s middags toen het wat zonniger was geworden. Dankzij die zon konden ook onze spullen tussendoor drogen. Want we hadden uren de tijd tussen de twee wedstrijden. We zijn bij de heren-wedstrijden gaan kijken en hebben bij het haventje van Almere binnen nog wat gedronken. Toen was het alweer tijd om ons gereed te maken voor de middag.”

En hoe ging het? “’s Ochtends goed, we waren toen negende van de 19 teams, maar dat komt vooral doordat de snelste twee, Sione en ik, de andere twee een eind vooruit waren, dat scheelde wel drie minuten. ’s Midddags moesten we bij elkaar blijven en met minstens drie finishen. We hadden een strategie bedacht: we zouden in eigen tempo zwemmen, anders zouden de betere zwemmers het te koud krijgen. Na het zwemmen hebben we even gewacht tot we met drie waren, en toen zijn we toch maar gaan fietsen. We kregen het toen toch koud, en onze nummer vier, Hanneke, is een goede fietser dus we hoopten dat die nog bij ons drieën kon komen. Maar dat lukte niet, en Mireille had het zwaar, zij komt net overstappen uit het 2eDivisie-team en merkt dat het bij ons wel wat harder gaat. We werden door veel teams ingehaald: we waren dus als 9e gestart en eindigden als 16e. Zo gaat het met zo’n teamwedstrijd: je bent als team zo sterk als je zwakste schakel. Als team hebben we ons uiterste best gedaan en er het maximale uitgehaald zo. Er komen verderop in het seizoen ook meer individuele wedstrijden aan, dat is voor ons wat krap bezette team gunstiger.”

2eDivisie: goed samengewerkt bij de team time trial

De wedstrijd van het 2eDivisie-team, op zaterdag, is naar tevredenheid verlopen: ondanks dat de watertemperatuur ook hen parten speelde, is het team op een mooie 21ste plaats geëindigd. “Het is een plaats waar we wel meer eindigen. We hebben goed samengewerkt en alles eruit gehaald wat erin zat”, kijkt Marion Hoogeveen terug. “We zijn hier heel tevreden mee.”

Het team, bestaande uit Marion, Astrid, Ilse en Ruth had er zin in tijdens de team time trial in Almere: een wedstrijd over de sprint-afstand waarbij je als team bij elkaar blijft. Ondanks het koude water zagen ze het helemaal zitten. Ook Ilse en Ruth, de twee nieuwelingen in de groep waren er niet bang voor. “We waren natuurlijk allemaal wel gespannen hoor”, zo zegt Marion, “want je wil niet onderdoen voor de andere teams, maar het is gelukkig heel goed gegaan.” Het zwemmen was dit keer wel een dingetje. “Als je in een zwembad zwemt, dan start je alle vier tegelijk. De snelste zwemmer gaat voorop en de rest volgt in de slipstream. Daar heb je gewoon voordeel van. Nu, in het koude buitenwater, kon dat niet”, legt Marion uit. “We hadden afgesproken dat ieder op zijn eigen tempo zou zwemmen en daarna op elkaar wachten zodat we tegelijk aan de fietsronde konden beginnen.”
Het water was ijskoud. Bij het instappen werd de adem echt benomen en het gezicht in het water leggen was erg moeilijk. “Een paar van ons hebben in het begin gewoon schoolslag gezwommen. Zo koud was het.”

Maar daarna kon het team goed aan de slag op de fiets. Astrid en Ruth, de sterkste fietsers volgens Marion, deden veel kopwerk. Marion en Ilse gingen mee. “Daar hebben we nog wel verbeterpunten in gezien. Astrid en Ruth hebben heel veel gegeven, terwijl Ilse en ik minder kopwerk gedaan hebben. We hadden wat meer rond moeten draaien.” Het brak Ruth wat op tijdens het lopen waardoor ze de wedstrijd uiteindelijk na de andere drie beëindigde, maar wel op maar 45 seconden.

“We hebben er een goed gevoel aan overgehouden. We hebben goed samengewerkt, elkaar goed gestimuleerd en daardoor kun je altijd net iets meer. De wedstrijd ging dan ook gewoon goed en iedereen had het zwaar op zijn zwakste onderdeel. We zijn zeker tevreden met onze eindtijd. Het was een leuke wedstrijd op een mooi parcours en uiteindelijk was het nog heel mooi weer”, besluit Marion.