Verslag clinic baanwielrennen
december 17, 2012 //
Tijdens een clinic baanwielrennen is een adrenalinekick gegarandeerd. Een enthousiaste groep vrouwen en mannen ging de uitdaging aan op de wielerbaan in het Amsterdamse Velodrome. Normaal gesproken zijn de trainingen van de Vrouwentriathlon women only, maar vanwege enkele afzeggingen op het laatste moment, werd voor deze ene keer een uitzondering gemaakt.
Annette Schuurman is helemaal gek van fietsen en twijfelde dan ook geen moment toen ze de oproep zag. “Ik zag het als een nieuwe ervaring en uitdaging op de fiets”, vertelt zij. “Toen ik de wielerpiste binnen kwam, vond ik het wel eng de fietsers te zien die aan het trainen waren, maar toen ik zelf op de fiets zat, was dat gevoel snel verdwenen.”
Ook de zussen Ester en Cris Rosmolen namen deel aan de proefles. Voor hen was het fietsen op de baan niet nieuw. Cris: “Een paar jaar geleden hebben we een keer op de baan gereden als cadeautje voor mijn verjaardag. We vonden dat zo leuk dat we ons meteen hebben opgegeven toen de volgende mogelijkheid zich voordeed. We wonen niet in de buurt van een wielerbaan, dus we hebben er met onze partners meteen een gezellig dagje van gemaakt.”
Doortrapper
Na een korte uitleg over de do’s en don’ts op de fiets en de baan, rijden de cursisten eerst een paar proefrondjes op het middenterrein, waarna ze zich al snel verplaatsen naar het meest vlakke stuk van de wielerpiste, namelijk de binnenbaan. Een baanfiets is een zogenoemde ‘doortrapper’ en heeft geen remmen en versnellingen. Dat voelt aanvankelijk een beetje raar, maar went snel. Ook als je maar enigszins de neiging hebt te stoppen met trappen, dwingt de fiets je tot doorrijden. Afremmen doe je door minder snel te fietsen. Hoe harder je trapt, hoe hoger je op de wielerbaan kunt komen.
“Helaas ben ik niet helemaal boven in de wielerpiste geweest,” zegt Annette. “Dat vond ik toch wel eng. Dat bewaar ik voor een eventuele volgende keer. Al met al heb ik een superleuke en leerzame avond gehad.” Cris is erg te spreken over de goede uitleg en de rustige opbouw van de les. “Daardoor ging het bij iedereen goed”, vertelt ze. “In het begin ziet die baan er heel steil en hoog uit, maar als je er zelf op rijdt, valt het wel mee. Hoe harder je fietst, hoe makkelijker het gaat. Ik vond het jammer dat het zo snel voorbij was. Het liefste rijd ik in de winter iedere week op de baan. Hopelijk komt er nog een clinic waarin we weer nieuwe dingen leren.”