Hoe gaat het nu met…Yvonne Val?
juli 9, 2021 //
In de afgelopen jaren hebben we vele sportieve vrouwen voorbij zien komen bij onze evenementen. Sommigen één keer, anderen meldden zich bij (bijna) alle evenementen. Nu we elkaar door corona niet zo vaak meer in levende lijve kunnen zien, zijn we benieuwd hoe het met jullie gaat. Deze maand belden we met Yvonne Val.
In 2018 deed Yvonne mee aan de Vrouwentriathlon in Utrecht. Op haar 62e voelde ze zich toen sterker dan ooit. Maar hoe gaat het nu met haar? Yvonne: “In dat jaar had ik al stiekeme plannen, maar durfde ik er nog niet over te beginnen.” Wat die stiekeme plannen waren? “Ik dacht: in 2020 word ik 65, hoe leuk zou het nu zijn als ik me kan kwalificeren voor het EK sprint in mijn agegroup?”
Yvonne besloot werk te maken van haar wilde idee en benaderde Gregor Stam, oud-professioneel triathleet en tegenwoordig trainer, met de vraag of hij haar wilde begeleiden. Die EK-kwalificatie kwam al sneller dan Yvonne zelf dacht: in 2019 werd ze eerste bij de triathlon Rotterdam in de agegroup 60+. “Maar ja, vanwege corona ging het EK in 2020 niet door. Maar dit jaar lukt het wel, dus op 25 september sta ik aan de start in Valencia.”
De weg van Yvonne naar een EK op haar 65e is een bijzondere. In 2010 werd bij Yvonne borstkanker geconstateerd. Er volgde een heel traject met talloze behandelingen: chemo, bestraling, hormoontherapie. In 2016 had ze haar laatste controle en werd ze ‘schoon’ verklaard. Dat was voor haar het moment om anders te gaan leven: ze viel flink af en ging sporten. “Ik begon vanaf nul. En nu ga ik gewoon naar het EK!”
Troela
Het ticket naar Valencia is inmiddels geboekt, de fietskoffer gekocht (“alleen nog even leren hoe ik mijn fiets uit elkaar haal en in Spanje weer in elkaar zet!”) en met de trainingen gaat het ook goed. “Er zat altijd een ‘troela’ in mijn hoofd, zo noemde ik dat, die zei dat ik het toch wel niet zou kunnen. Een tijdje geleden heb ik haar symbolisch in het Noordzeekanaal gedumpt en dat scheelt”, lacht Yvonne. “Na alle behandelingen wist ik gewoon niet meer wat ik wel of niet kon, wanneer mijn lichaam wel of niet zeer deed. Hijgen tijdens het hardlopen bijvoorbeeld vond ik eerst heel eng: ‘straks moet ik gereanimeerd worden’. En dus stopte ik vaak. Terwijl ik prima door had kunnen rennen.”
Moodboard
Al twee jaar hangt er een moodboard aan haar koelkast van het EK. Ze photoshopte zichzelf in verschillende afbeeldingen. Het motiveert haar elke dag om door te zetten. Hoe ze het denkt te gaan doen in Valencia? “Nou, ik wil vooral het beste uit mezelf halen. Ik heb geen idee wie er meedoen, maar een tijd van 1.35 zou ik superblij mee zijn. Het hangt natuurlijk ook af van de weersomstandigheden. Ik ga er hoe dan ook volop van genieten.”
Wil je op de hoogte blijven van de sportieve avonturen van Yvonne? Je vindt haar op Instagram waar ze verslag doet van haar belevenissen als sportieve oma. “Instagram is een beetje mijn dagboek, ik kan er mijn verhaal kwijt. En tegelijkertijd hoop ik er anderen mee te inspireren en motiveren. Ik hoop dat anderen denken: ‘als deze ouwe taart het kan, dan kan ik het ook!’ En doordat ik steeds weer grenzen opzoek, houd ik mezelf ook scherp en gemotiveerd.”